به گزارش پیام آوران معدن و فولاد: زیر بزرگ‌ترین معدن مس روباز جهان در شیلی، مجموعه‌ای تونل‌های پر از گرد و غبار قرار دارد که آنقدر غلظت این گرد و غبار آنقدر بالاست که ماشین‌ها اغلب خراب می‌شوند و کارگران نمی‌توانند بدون کلاه‌های ایمنی که شبیه لباس فضانوردان است، کار کنند. تسمه نقاله‌ها اغلب متوقف می‌شوند و حداقل یک آتش سوزی ایجاد می‌کنند.
اشتباهات ساختمانی منجر به فروپاشی شده، دو آهنربای الکتریکی بزرگ که برای پاکسازی اشیا آسیب دیده طراحی شده‌اند، در چهار سال گذشته کارایی نداشته اند. به گفته بیش از دوازده کارگری که رویترز با آن‌ها مصاحبه کرده، این وضعیت معدن زیرزمینی چوکیکاماتا (PMCHS) است؛ یک پروژه شاخص ۵ میلیارد دلاری معدن مس دولتی متعلق به کودلکو شیلی که قرار بود معدن روباز را به یک عملیات زیرزمینی تبدیل کند.
ماکسیمو پاچکو، در پاسخ به سوال رویترز درباره شکایات کارگران، با گزارش‌های آن‌ها مخالفت نکرد و گفت که شرکت از اشتباهات گذشته خود درس گرفته است. PMCHS یکی از چهار پروژه بزرگی است که کودلکو تحت عنوان پروژه‌های ساختاری راه‌اندازی و برای افزایش عمر معادن کلیدی خود و جبران کاهش عیار سنگ طراحی کرده است. از آنجاییکه جهان برای انرژی پاک‌تر رقابت می‌کند، تقاضا برای مس که به عنوان یک رسانا در همه چیز از مزارع برق بادی گرفته تا صفحات خورشیدی استفاده می‌شود، به شدت افزایش می‌یابد.
یک ماشین الکتریکی متوسط چهار برابر بیشتر از یک ماشین احتراق داخلی از سیم کشی مسی استفاده می‌کند. شیلی بزرگ‌ترین تأمین‌کننده فلز سرخ در جهان است و کودلکو کمی بیش از یک چهارم تولید این کشور را به خود اختصاص داده است. تعمیرات اساسی در PMCHS باید طول عمر معدن را ۵۰ سال افزایش دهد، اما معدن زیرزمینی با تأخیر، ریزش و مشکلات ساخت و ساز مواجه شده است. پس از افتتاح آن در سال ۲۰۱۹ انتظار می‌رفت PMCHS در سال ۲۰۲۳ میزان ۳۸۵ هزار تن تولید کند. در عوض در سال ۲۰۲۲ میزان ۲۶۸ هزار تن و در ۹ ماه اول سال ۲۰۲۳ فقط ۱۷۸ هزار تن تولید کرد که دلیل آن کندتر شدن اجرای پروژه بود.
رویترز با بیش از دوازده کارمند کودلکو در معادن، دفاتر مرکزی و اتحادیه‌های کلیدی صحبت و صد‌ها صفحه از گزارش‌های داخلی شرکت، صورت‌های مالی و اسناد نظارتی و تحقیقاتی را برای ارزیابی علل تاخیر‌ها بررسی کرد. این کارمندان که به دلیل قرارداد‌های محرمانه خواستند نامشان افشا نشود، گفتند که با وجود مشکلات مالی، جراحات کارگران و حتی مرگ، هیچ پاسخگویی از سوی تیم مدیریت و مدیران سطح بالا وجود نداشته است. ناظر شیلیایی، شرکت معدنی Sernageomin به رویترز گفت که کودلکو از سال ۲۰۲۱ تاکنون ۲۹ بار تحریم شده و هفت حادثه مرگبار داشته است. همچنین اظهار داشت که حوادث مربوط به ساخت و ساز پروژه بوده نه عملیات معدنی.
این شرکت به رویترز گفت: «در عین حال که سوانح دلایل مختلفی دارند، عوامل مشترک خاصی در ارتباط با نقض مکانیسم‌های کنترل وجود دارد». Pacheco در مصاحبه‌ای در دفتر مرکزی کودلکو در سانتیاگو گفت که تا حدودی به دلیل مشکلات مربوط به زنجیره تأمین و کارکنان در طی همه‌گیری کووید ۱۹، کمبود تعمیر و نگهداری وجود داشته است. او گفت که این امر باعث ایجاد یک سری تأخیر و خرابی تجهیزات شد که هنوز هم احساس می‌شود. پاچکو که در مارس ۲۰۲۲ منصوب شد گفت: «ما در طی کووید ۱۹ تعمیر و نگهداری برنامه‌ریزی شده‌ای را انجام ندادیم، زیرا تلاش خود را بر حفظ تولید متمرکز کردیم. اکنون هم برای آن هزینه می‌پردازیم».
تأخیر در پروژه‌های عمرانی نیز بر تعمیر و نگهداری تأثیر گذاشت، زیرا شرکت مجبور شد پس از آغاز پروژه‌های جدید از ماشین‌آلاتی که برای اسقاط برنامه‌ریزی شده بودند استفاده کند. پاچکو گفت که کاهش عیار سنگ معدن، رویداد‌های شدید آب و هوایی مانند خشکسالی و سپس سیل‌های شدید در سال ۲۰۲۳، همراه با حوادث در معادن نیز به تولید آسیب زد. تولید کلی در سال گذشته از ۶۲.۱ میلیون تن در سال ۲۰۲۱ به ۳۲۵/۱ میلیون تن کاهش یافت. پاچکو و سایر مدیران گفتند که انتظار دارند در سال ۲۰۲۴ به دلیل آغاز پروژه‌های بیشتر و عادی‌سازی فعالیت معدن Ministro Hales کودلکو پس از یک زمین لغزش عظیم در سال ۲۰۲۲، رکود دوباره بازگردد. در ۱۸ ژانویه کودلکو گفت که ۷۲۰ میلیون دلار دیگر در PMCHS سرمایه‌گذاری خواهد کرد.
این پروژه که در ابتدا با چندین پروژه دیگر در سال ۲۰۰۸ راه‌اندازی شده بود، قرار بود تا سال ۲۰۱۷ به پایان برسد، اما در حال حاضر تا سال ۲۰۲۵ به تعویق افتاده است. پاچکو گفت که این شرکت منابع بیشتری را به تعمیر و نگهداری اختصاص خواهد داد و یک فرآیند نظارت دقیق را در محل اجرا خواهد کرد. وی با اشاره به شکایت کارگران از مصونیت اجرایی گفت: «ما در اینجا اشتباه می‌کنیم. من می‌دانم که مردم می‌خواهند هر اشتباهی با خون تلافی شود. من ترجیح می‌دهم که اشتباهات با درس‌های آموخته شده تلافی شوند».
مشخصات نگهداری چوکی کاماتا:
پنج نفر از کارگرانی که رویترز با آن‌ها صحبت کرد، گفتند بسیاری از مشکلات ناشی از زمانی است که مدیریت معدن El Teniente کودلکو، بزرگ‌ترین ذخایر مس زیرزمینی جهان، پروژه PMCHS را در سال ۲۰۱۹ در اختیار گرفت، اما نتوانست خود را با زمین شناسی چوکی کاماتا در مقایسه با کوه‌های سنگی El Teniente تطبیق دهد.
عملیات زیرزمینی چوکی کاماتا که در منطقه صحرای شمالی شیلی واقع شده است، خاک شنی‌تر و نرم‌تری نسبت به El Teniente دارد. یکی از مدیران سطح بالا که خواست نامش فاش نشود، گفت که تیم مدیریت PMCHS به دلیل اعتماد بیش از حد به تجربه خود از استخراج زیرزمینی El Teniente اشتباهاتی مرتکب شده است. درخواست رویترز برای مصاحبه با مدیر معدن محلی رد شد. کارگران به خبرگزاری گفتند که تعمیر و نگهداری در معدن به طور کامل رها شده است. آن‌ها کمبود قطعات یدکی و کمبود سیستم‌های پشتیبان را توصیف کردند بدین معنی که بسیاری از رابی‌ها، عملیات را به طور کامل متوقف می‌کنند.
یکی از کارگران در جریان سفر ماه دسامبر به کامالا در شمال شیلی، جایی که معدن در آن واقع شده است، به رویترز گفت که برخی از دستگاه‌ها که قرار بود در سال ۲۰۱۹ اسقاط شوند هنوز در حال کار هستند. این کارگر گفت که از ۱۰ دامپ تراک تنها ۴ فروند علیرغم خرابی یا تعمیر و نگهداری کار می‌کنند و ماشین‌آلات به دلیل فقدان لوازم با کیفیت اغلب خراب می‌شوند. این کارگر گفت که دو نوار نقاله باید روزانه ۱۱ هزار تن مواد را جابجا کنند، اما نتوانسته‌اند بیش از ۶ هزار تن جابجا کنند. رویترز نتوانست مستقلاً این اطلاعات را تأیید کند. ناظر دولتی Sernageomin، درباره یک تحریم در سال ۲۰۲۳ که قبلاً گزارش نشده بود (که توسط رویترز بررسی شد) گفت که ریزش جدی تونل در چوکی کاماتا ناشی از تغییرات عمده ساختمانی است که برای تأیید توسط ناظر، ارائه نشده است.
پروژه‌های ساختاری: از ناجی تا بار
طبق پیش‌بینی‌های خود این شرکت، هر چهار پروژه بزرگ کودلکو سال‌ها به تأخیر افتاده‌اند، با هزینه‌های بیش از میلیارد‌ها دلار و با حوادث و مشکلات عملیاتی مواجه شده‌اند و در عین حال نتوانسته‌اند افزایش تولید را محقق کنند. کودلکو سود خود را به دولت واگذار می‌کند و این شرکت اغلب شکایت کرده که این امر توانایی سرمایه‌گذاری آن را مختل کرده و منجر به مشکلات ناشی از بدهکاری شده است.
خوان کارلوس گواخاردو، رئیس شرکت مشاوره Plusmining در سانتیاگو گفت که در حالی که پروژه‌های معدنی به ندرت به موقع و با بودجه پیش بینی شده به پایان می‌رسند، کودلکو «خطا‌های استراتژیک مهمی داشته است»، به ویژه تلاش برای اجرای پروژه‌های همزمان. یکی از پروژه‌های بزرگ دیگر، توسعه El Teniente است. مدیرعامل وقت، آندره سوگارت در ماه آگوست گفت که قرار بود در سال ۲۰۱۷ یک تونل ۸ کیلومتری با هدف افزایش عمر معدن تا ۵۰ سال راه‌اندازی شود. این تونل با حدود نیم متر در روز پیشرفت می‌کرد و ۵۰۰ متر از آن باقی مانده بود.
پیشروی که با مواد منفجره انجام می‌شد، به دلیل افزایش فشار ناشی از انفجار سنگ، رویداد‌های لرزه‌ای غیرمنتظره‌ای را ایجاد کرد. گزارش سال ۲۰۲۱ ناظر Sernageomin که توسط رویترز بررسی شد، نشان می‌دهد که استحکامات تونل به اندازه کافی قدرتمند نیست که بتواند در برابر انفجار‌هایی که برای آن طراحی شده بود مقاومت کند. سندی که قبلاً گزارش نشده بود می‌گوید تونل برای مقاومت در برابر یک رویداد لرزه‌ای ۹.۱ ریشتری طراحی شده بود، اما سقف تونل و دیواره جانبی در طی یک رویداد لرزه‌ای ۷.۱ ریشتری در ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۰ فرو ریخت.
در ما جولای، یک رویداد لرزه‌ای ناشی از انفجار منجر به ریزش شد که یک کارگر موقتاً حبس شد و ۱۲ نفر دیگر در مراکز بهداشتی به صورت سرپایی معاینه شدند که آسیب دیدگی جدی نداشتند. در پاسخ، کودلکو گفت که در حال تهیه گزارشی تا پایان سال برای بررسی علت و تجزیه و تحلیل اقدامات برای بهبود سیستم‌های استحکامات است. این گزارش هنوز منتشر نشده است. پاچکو گفت: «اگر انجام یک پروژه بزرگ پیچیده است، انجام چهار پروژه به طور همزمان بسیار پیچیده‌تر است. ما ترجیح می‌دهیم آن‌ها را پشت سر هم انجام دهیم».
