به گزارش پیام آوران معدن و فولاد: در واقع با راه‌اندازی سامانه جامع تجارت به جای اینکه فرآیند‌ها سریع‌تر و با آمد و رفت کمتر برای باز شدن گره‌ها انجام شود، چند گره دیگر به آن اضافه شده که فعالان اقتصادی برای رفع آنها باید در نهاد‌های دولتی کفش آهنین به پا کنند و البته برخی معتقدند طولانی شدن فرآیند‌ها با توجه به کمبود ذخایر ارزی اتفاق افتاده که تایید یا رد این مدعا جای بحث و بررسی بیشتر دارد.
در سوی دیگر امروزه موضوع تامین سوخت و برق تبدیل به اصلی‌ترین معضل تولید شده است؛ به گونه‌ای که شش ماه از سال صنایع بزرگ دچار محدودیت‌های انرژی و متعاقب آن تولید هستند؛ این موضوع به‌ویژه برای صنعت آلومینیوم یک ضرورت انکار‌ناپذیر است چرا که قطع برق یا گاز در ساعاتی از روز منجر به تعطیلی یکی از سلول‌ها تا یک ماه می‌شود و حتی در زمان‌هایی که محدودیت برق وجود ندارد، کاهش تولید قابل پیش‌بینی است و به همین دلیل در خصوص این صنعت باید مسوولان وزارت نیرو و وزارت نفت با حساسیت بیشتری مساله را دنبال کنند تا صنایع پایین‌دست هم دچار مشکل نشوند؛ علاوه بر این، مکانیزم بورس کالا به گونه‌ای است که شرکت‌های بزرگ راحت‌تر می‌توانند خرید کنند و شرکت‌های کوچک و متوسط با توجه به رقابت قیمتی از توانایی لازم برخوردار نیستند.
در همین خصوص رئیس اتحادیه مصنوعات آلومینیوم گفت: اگر‌چه موضوع محدودیت‌های برق روی تامین مواد اولیه بسیاری از صنایع تاثیر‌گذار بوده، اما صراحتا اعلام می‌کنم که موضوع برق نقشی در کاهش عرضه یا بالا رفتن قیمت‌های این کالا در بورس نداشته است؛ در واقع ما در صنعت آلومینیوم با کمبود تولید مواجه نیستیم و مازاد نیاز داخلی صادر می‌شود.
علی فاضلی ضمن اشاره به این مطلب افزود: هر چند قیمت شمش آلومینیوم نسبت به تابستان هم بالاتر رفته، اما مساله اساسی آلومینیوم در بورس کالا مربوط به نحوه عرضه است که باعث شده تا صنایع پایین‌دست دچار مشکل شوند که به همین خاطر دنبال راهکاری با هماهنگی معاونت وزارت صمت، تولیدکنندگان و سندیکا هستیم و بنده معتقدم ایمیدرو توانایی هماهنگی کارخانه‌های بزرگ با صنایع پایین‌دست را دارد. وی با اشاره به زنجیره وسیع آلومینیوم در کشور اظهار کرد: در اهمیت آلومینیوم همین بس که در حال حاضر ۲۹۰ کارخانه از شمش و اسلب برای تولید پروفیل استفاده می‌کنند و ۵ هزار و ۵۰۰ واحد در بخش صنعت لوازم خانگی به این فلز وابسته هستند؛ بنابراین باید سازوکار‌ها به گونه‌ای باشد که شرکت‌های متقاضی بتوانند نیازشان را از بورس کالا تامین کنند.
فاضلی با اشاره به کمبود منابع بوکسیت در کشور خاطرنشان کرد: با وجود اینکه بخش اعظم پودر آلومینای موردنیاز شرکت‌های تولیدکننده شمش آلومینیوم باید از طریق واردات تامین شود، اما از این نظر با مشکلی مواجه نیستیم و مانعی برای تولید نیست.
رئیس اتحادیه مصنوعات آلومینیوم تصریح کرد: اگر‌چه مانعی برای واردات مواد اولیه شرکت‌های پایین‌دست وجود ندارد، اما به طور کلی واردات ماشین‌آلات و تجهیزات فرآیند ثبت سفارش تا تخصیص ارز نیازمند صرف زمانی در حدود ۱.۵ سال است که این میزان تاخیر مشکلات عمده‌ای برای تولیدکنندگان به وجود می‌آورد؛ در چنین شرایطی مسوولان و دست‌اندرکاران باید مقایسه‌ای بین زمان انجام فرآیند‌های کنونی و سال‌های پیش‌تر داشته باشند و چنانچه به این نتیجه برسند که در سیستم گذشته اقدامات موردنیاز شرکت‌ها برای تخصیص ارز سریع‌تر انجام می‌شد، بدون هیچ‌گونه واهمه‌ای به گذشته برگردند.
فاضلی با اشاره به اینکه باید میزان تولید آلومینیوم با توجه به چشم‌انداز‌ها افزایش یابد، گفت: به عقیده من با توجه به پتانسیل‌ها و امکانات موجود پتانسیل رسیدن به تولید یک میلیون تن شمش آلومینیوم را در افق ۱۴۰۸ داریم و در این رابطه قطعا می‌توانیم در زمینه کشف معادن بوکسیت به صورت جدی‌تر از ظرفیت‌ها استفاده کنیم.
کلام آخر
صنعت آلومینیوم در کشور‌هایی شکل می‌گیرد که دارای منابع انرژی هستند و سایر کشور‌ها که از مواد اولیه این صنعت برخوردارند، صرفا معادن را واگذار می‌کنند یا اینکه با تبدیل بوکسیت به پودر آلومینا این مواد را در اختیار سایر کشور‌ها قرار می‌دهند؛ کشور ما و کشور‌های حوزه خلیج فارس در حال حاضر به لطف سوخت‌های فسیلی قادرند این فلز پرکاربرد را تولید کنند؛ هر چند همین امروز هم میزان آلومینیوم تولید‌شده کشور فراتر از نیاز داخلی است، اما متاسفانه شرایط بورس کالا و عرضه این محصول به گونه‌ای است که زنجیره پایین‌دست داخلی برای تامین مواد اولیه خود با مشکل مواجه می‌شود و معمولا شرکت‌های بزرگ در بورس کالا موفق به خرید می‌شوند؛ در سوی مقابل، شرکت‌های تولیدکننده شمش آلومینیوم با توجه به تحریم‌ها و مساله تخصیص ارز، چاره‌ای جز صادرات این محصول در ازای دریافت پودر آلومینا ندارند و به همین دلیل حتی ممکن است قیمت‌های صادراتی آنها تفاوت چندانی با بورس کالای کشور نداشته باشد، اما مساله کمبود مواد اولیه در کشور، تولیدکننده را مجبور به اتخاذ این تصمیم می‌کند؛ با تمام این اوصاف، چشم‌انداز‌های متفاوتی برای تولید آلومنیوم طی سال‌های گذشته بدون در نظر گرفتن سازوکار‌های لازم عنوان شده که راه به جایی نبرده و امیدواریم در دولت چهاردهم اگر برنامه‌ای برای توسعه این صنعت عنوان می‌شود، قابل اجرا و عملیاتی باشد.
