به گزارش پیام آوران معدن و فولاد: درست است که طی سال های گذشته، گاهی فشارهای کوتاه‌مدتی روی قرارداد آلومینیوم بورس فلزات لندن (LME) ایجاد شده و حتی هم‌اکنون نیز بازار درگیر چنین تنشی است، اما این موارد بیشتر درگیری میان معامله‌گران و بانک ها بر سر کنترل موجودی LME بوده است.
معاملات تأمین مالی ذخایر و فعالیت های جانبی مرتبط با انبارداری، همواره بر پایه وجود حجم زیادی فلز مازاد شکل گرفته‌اند.
با این حال، به گفته سیتی بانک، این بازار اکنون دارد «ناخواسته به سمت بزرگ‌ترین کسری ۲۰ سال اخیر حرکت می‌کند» — ادعایی جسورانه، مشابه پیش بینی بانک که معتقد است بهای آلومینیوم باید از سطح فعلی حدود ۲,۷۰۰ دلار به ازای هر تن متریک به بالای ۳,۰۰۰ دلار برسد و در همان سطح باقی بماند تا دنیا با کمبود این فلز مواجه نشود.
چگونه بازاری با مازاد تاریخی، به آستانه کسری رسیده است؟
پاسخ کوتاه: چین سقف تولید را لمس کرده است.
تولید آلومینیوم اولیه چین از ۴ میلیون تن در سال ۲۰۰۲ به ۴۳ میلیون تن در سال ۲۰۲۴ رسیده و این کشور اکنون ۶۰ درصد تولید جهانی را در اختیار دارد.
چین در همین مدت به بزرگ‌ترین مصرف‌کننده آلومینیوم جهان نیز تبدیل شده است، اما تولید مازاد مداوم، اغلب به شکل محصولات نیمه‌ساخته روانه صادرات شده است.
صادرات چین در سال گذشته با ۶.۷ میلیون تن، رکورد تازه‌ای ثبت کرد.
با این حال، چین به سرعت به اوج ظرفیت تولید نزدیک می‌شود؛ چراکه دولت سقف ۴۵ میلیون تن در سال را الزام کرده است. بنا بر داده‌های مؤسسه مشاوره‌ای AZ Global، تولید ماه اوت معادل سالانه ۴۴.۵ میلیون تن بوده است.
هرچند تولیدکنندگان می‌توانند با افزایش شدت جریان برق (آمپر smelter) کمی ظرفیت را بالا ببرند، اما با توجه به اینکه پکن نشانه‌ای از تغییر این سقف نشان نداده، رشد ظاهراً بی‌پایان تولید آلومینیوم چین اکنون در آستانه توقف است.
