به گزارش پیام آوران معدن و فولاد: اخبار اخیر شرکت آهن و فولاد ارفع حکایت از پیشرفت چشم‌گیر این بنگاه در تأمین شمش فولاد برای بازار داخلی دارد. بر اساس گزارش منتشرشده، ارفع به رتبه سوم در میان تولیدکنندگان شمش داخلی دست یافته است، موضوعی که در شرایط رقابتی و با فشار صنعت فولاد کشور، اهمیت بسیار دارد.
این موفقیت اگرچه به ظاهر محدود به یکی از محصولات زنجیره‌ای فولاد (شمش) است، اما نمادی از ظرفیت‌های بالقوه این شرکت در مدیریت تولید، بهره‌وری و جایگاه رقابتی است. در ادامه، به تحلیل نقاط قوت، چالش های ممکن و چشم‌انداز پیش روی ارفع می‌پردازیم.
نقاط قوت عملکرد «ارفع»
فارغ از سهم رقابتی، حرکت به رتبه سوم تأمین شمش داخلی نشان دهنده این است که «ارفع» توانسته بخش عمده‌ای از تقاضای صنایع پایین دستی را پوشش دهد. در وضعیت کنونی صنعت فولاد کشور که تقاضا برای فولاد و محصولات اولیه (مانند شمش) بالا است، این نقش حیاتی است. این موفقیت به معنای کاهش فشار بر واردات شمش، کم کردن وابستگی به منابع خارجی و پشتیبانی از زنجیره داخلی است.
همچنین رسیدن به این جایگاه به هیچ عنوان تصادفی نیست، بلکه نشان از کارایی مناسب فرآیند تولید، مدیریت هزینه‌ها و کنترل کیفیت دارد. در صنعتی که چالش‌هایی مانند هزینه انرژی، تأمین مواد اولیه و رقابت قیمت وجود دارد، شرکت‌هایی که بتوانند با هزینه کم‌تر و کیفیت مناسب تولید کنند، مزیت رقابتی پایداری به دست می‌آورند. از سویی دیگر که بازار فولاد داخلی به دنبال تأمین پایدار و مطمئن مواد اولیه است، شرکت‌هایی مانند «ارفع» که توانایی تولید مستمر دارند، اعتماد صنایع پایین‌دستی را جلب می‌کنند. این اعتماد می‌تواند زمینه‌ساز قرارداد‌های بلندمدت، همکاری‌های صنعتی و افزایش سهم بازار شود.
همچنین در صنعتی مانند فولاد، نوسانات قیمت جهانی مواد اولیه، تأمین انرژی، مشکلات لجستیک و تحریم‌ها تأثیر زیادی دارند. اینکه «ارفع» توانسته در این محیط عملکردی موفق به ثبت برساند یعنی شایستگی مدیریت بحران، انعطاف‌پذیری در برنامه‌ریزی و تاب‌آوری دارد.
چالش های پیشِ رو
با وجود این موفقیت‌ها، مسیر پیش روی «ارفع» نیز با چالش‌هایی همراه است که در تحلیل هوشمندانه باید در نظر گرفته شوند. به عنوان مثال سایر تولیدکنندگان شمش در کشور نیز با هدف گسترش سهم بازار تلاش می‌کنند. حفظ رتبه و ارتقای آن به رتبه‌های بالاتر نیازمند سرمایه‌گذاری در نوسازی خطوط، کنترل هزینه و تنوع محصولات است.
از سویی دیگر در صنعت فولاد، تأمین برق و گاز بخش عمده‌ای از هزینه‌های تولید را تشکیل می‌دهد. اگر فشار بر شبکه برق بیشتر شود یا تعرفه‌ها افزایش یابد، شرکت‌های فولادی باید راهکار‌هایی برای بهینه‌سازی مصرف‌شان بیابند.
اما تأمین مستمر و مطمئن مواد اولیه (سنگ آهن، کنسانتره، آهن اسفنجی و غیره) و قطعات ضروری خطوط تولید هم‌چنان ریسک مهمی است. اختلال در زنجیره تأمین می‌تواند تولید را متأثر کند.
همچنین برای رقابت با محصولاتی که ممکن است از خارج وارد شوند یا کالا‌های مشابه از بازار‌های منطقه‌ای، کیفیت شمش تولیدی باید در سطح قابل رقابت بین‌المللی قرار گیرد. ارتقای کنترل کیفیت، استاندارد‌ها و نوآوری در آلیاژ‌ها می‌تواند مؤثر باشد.
حال با در نظر گرفتن نقاط قوت و چالش‌ها، عملکرد اخیر «ارفع» می‌تواند نقطه عطفی برای حرکت به سمت اهداف بلندتر باشد. به عنوان مثال «ارفع» می‌تواند به سمت تولید شمش با ترکیب آلیاژ‌های مختلف، محصولات نیمه‌تمام و ارزش‌افزوده حرکت کند تا سودآوری را افزایش دهد.
از سویی دیگر سرمایه‌گذاری در بهینه‌سازی انرژی و فناوری های پاک از موضوعات مهم است. چرا که اصلاح مصرف انرژی، استفاده از تجهیزات مدرن و مدیریت سبز می‌تواند هزینه‌ها را کاهش دهد و جایگاه زیست‌محیطی شرکت را تقویت کند.
همچنین انعقاد قرارداد‌های بلندمدت با صنایع پایین دستی موضوع دیگری است که باید مورد توجه «ارفع» باشد، زیرا ایجاد ارتباط تضمینی با مصرف‌کنندگان داخلی، نسبت به نوسان بازار و افت تقاضا، شرکت را ایمن‌تر می‌کند.
از سویی دیگر با تثبیت بازار داخلی، گام بعدی می‌تواند صادرات شمش یا محصولات مرتبط به کشور‌های همسایه باشد، به شرطی که هزینه‌های حمل‌و نقل، گمرک و کیفیت کنترل شود.
