به گزارش پیام آوران معدن و فولاد: آنچه وکیلی معاون فروش و بازاریابی شرکت فولاد خوزستان مطرح می کند، تصویری دقیق و نگران کننده از شرایطی است که اگر فوراً اصلاح نشود، می‌تواند فولاد را به یکی از زیان ده‌ترین صنایع کشور تبدیل کند.
رضا وکیلی، معاون فروش فولاد خوزستان، در گفتگو با خبرنگار روابط عمومی با تأکید بر وضعیت بحرانی صنعت فولاد گفت: «صنعت فولاد طی سال های اخیر بیش از هر زمان دیگری تحت تأثیر کمبود انرژی قرار گرفته است. حدود ۴۰ درصد ظرفیت فولادسازی کشور بلااستفاده مانده و حاشیه سود شرکت ها به زیر پنج درصد سقوط کرده است. کاهش تولید به معنای از دست رفتن بازارهای صادراتی است و بازگشت به این بازارها بسیار هزینه‌بر خواهد بود.» او افزود: «بخشی از صادرات زنجیره فولاد از طریق کارت های بازرگانی یک بارمصرف انجام می‌شود؛ کارت هایی که محصولات را با ۶۰ تا ۷۰ دلار پایین تر از قیمت واقعی عرضه می‌کنند. این اختلاف، بازگشت ارز را مختل کرده و رقابت شرکت های رسمی فولادی را تضعیف کرده است.»
بعبارتی علی رغم وجود ضوابط و دستورالعمل و سامانه های متعدد کنترلی، متاسفانه اقلام مختلف زنجیره فولاد که در رینگ داخلی بورس کالا با هدف تامین نیاز تولیدکنندگان داخلی صورت می‌پذیرد، توسط برخی سودجویان و بواسطه کارت های بازرگانی نامعتبر صادر می‌گردد.
وکیلی درباره قیمت‌گذاری دستوری در بورس کالا گفت: «قیمت پایه هر هفته بر اساس فرمولی تعیین می‌شود که با واقعیت بازار همخوانی ندارد و محصولات فولادی عملاً زیر قیمت واقعی عرضه می‌شوند. این وضعیت، انگیزه سرمایه گذاری را کاهش داده و بازدهی سهام فولادی ها را تحت فشار قرار داده است.» تفضلی نیز به افزایش قیمت مواد اولیه و ناترازی زنجیره تأمین اشاره کرد: «قیمت شمش تنها ۱۰ تا ۱۵ درصد افزایش یافته، در حالی که قیمت کنسانتره ۵۰ درصد رشد کرده است. این نوسان شدید باعث کمبود مواد اولیه، فشار نقدینگی و وابستگی به واسطه ها برای صادرات شده است.»
وضعیت کنونی فولاد ایران، شامل حاشیه سود زیر ۵ درصد، کاهش تولید به دلیل ناترازی انرژی، اختلاف شدید نرخ ارز میان درآمد و هزینه، فعالیت کارت های بازرگانی یک‌بارمصرف، صادرات غیرشفاف، سرکوب قیمت در بورس کالا، افزایش افسارگسیخته قیمت کنسانتره و زنجیره تأمین مختل شده است. برای برون رفت فوری، راهکارهای پیشنهادی شامل یکسان سازی نرخ ارز و واقعی سازی تسعیر درآمد صادراتی، سامان دهی کارت های بازرگانی، توقف صادرات غیرشفاف، اصلاح قیمت گذاری در بورس کالا و حذف سرکوب قیمت هستند.
ادامه وضعیت کنونی، بقای فولادسازان و زنجیره ارزش این صنعت استراتژیک را تهدید می‌کند و فشار بر حاشیه سود و کاهش جذابیت سرمایه‌گذاری در این بخش حیاتی اقتصاد کشور را تشدید خواهد کرد. تنها با اصلاحات ساختاری، شفاف سازی ارزی و قیمتی و ایجاد رقابت سالم در بازار داخلی و صادراتی، می‌توان صنعت فولاد را از لبه بحران نجات داد.
