بخش معدن به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه اقتصادی کشور همواره از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده است. ذخایر معدنی کشور حدود ۳۲۵ میلیارد دلار ارزیابی شده است. با این حال، در سال‌های اخیر چالش‌های متعددی در این حوزه وجود دارد که مانع از توسعه این صنعت شده‌ است.

راه نجات صنعت سنگ این است که کنسرسیوم‌هایی شکل بگیرد و سنگ را به بازارهای جهانی عرضه کنیم.

مهم‌ترین کاری که دولت جدید و در این دوره باید انجام دهد، اطمینان‌بخشی و اعتمادسازی به تجار و سرمایه‌گذاران و صاحبان بنگاه‌های خصوصی حتی خصولتی است.

محسن مصطفی‌پور، مدیرعامل فولاد غدیر نی‌ریز با اشاره به جایگاه انجمن تولیدکنندگان فولاد در حمایت از فولادسازان اظهار داشت: درست است که برخی تصمیمات مانند برق و گاز و موارد دیگر در اختیار انجمن نیست، اما برخی تصمیمات دیگر در اراده و اختیار تولیدکنندگان و اعضای هیات مدیره انجمن فولاد است.

فعالیت انجمن فولاد در سال گذشته عمدتا در چند محور متمرکز بوده است. از بین فعالیت‌های انجمن، در حوزه صادرات دو موضوع پیگیری شده است که اصلاح عوارض صادراتی از این جمله است.

لازم به یادآوری است که ایران در زمینه صادرات فولاد، یکی از کشورهای مطرح در منطقه محسوب می‌شود و صنعت فولاد سهم قابل‌‌‌توجهی از ارزآوری در کشور را به خود اختصاص داده است

فعالان صنعت مس با چالش‌های متعددی در روند فعالیت و کسب‌وکار خود روبرو هستند که ازجمله مهم‌ترین این مشکلات می‌توان به کمبود نیروی انسانی، روند فزاینده و غیرمنطقی حقوق دولتی معادن در سال‌های اخیر، نرخ ارز و تفاوت قابل توجه میان بهای دلار در بازار آزاد و دلار نیمایی، سیاست‌ قیمت‌گذاری دستوری و …. اشاره کرد.

الزام فولادسازان به عرضه ۱۰۰درصدی ارز صادراتی خود در سامانه نیما را از مهم‌ترین علل این سقوط می‌توان دانست. وضع عوارض صادراتی و لغو معافیت مالیاتی صادرات نیز از ترمزهای دیگر صادرات فولاد کشور است.

وحید یعقوبی، معاون اجرایی و هماهنگی انجمن فولاد ایران در مورد چالش‌های فعلی صادرات فولاد گفت: سه ترمز صادراتی برای فولاد ایران گذاشته شده که اگر این موارد برداشته شود، سایر مسائل قابل حل است.

ناترازی انرژی یکی از مشکلاتی است که شرکت فولاد خوزستان با آن دست به گریبان است و در کاهش آمار تولید این شرکت تا ۵۰ درصد تاثیرگذار بوده است. برطرف نمودن مشکلات موجود در صنعت، نیاز به حمایت‌های رسانه‌ای دارد. این آمادگی وجود دارد که برای برطرف نمودن مشکلات گام‌های موثری برداشته شود.

صادرات محصولات معدنی به عنوان مسیری شناخته شده می‌تواند راهی امن و مناسب برای ارزآوری کشور به شمار رود.

صادرکنندگانی که واحد‌های تولیدی دارند، عملا در حال حاضر در صف تخصیص ارز منتظر می‌ماند و موفق به دریافت ارز نمی‌شوند؛ ضمن اینکه اگر ارز هم در اختیار آنها قرار بگیرد، بسیار محدود بوده و طبیعی است که با این نوع از حکمرانی، صادرات یا توسعه پیدا یا رشد آن محدود خواهد بود